აი, ფანჯარა იმ სახლის,

დაუვიწყარი ფანჯარა -

რომელთა დღეთა სიახლის

ჩემს გულში არა დარჩა-რა.

სამუდმოდ ამიერიდან

დახურულია ის კარი,

საიდან მფენდა ნათელსა,

ამომავალი ცისკარი.

გზებს მარტოობა ჰფენია,

ზღვას ხმაურობა დაღლია,

წინად სასახლე მეგონა -

თურმე უბრალო დახლია.

1930