გაირბენს დრო, ჩაივლის წყლები,

საათი დარეკს, და ისიც მოვა.

გამიფრინდება ბავშვობის წლები,

მოვა ზაფხული და შემოდგომა.

შემოდგომაზე დავხატავ სურათს

და მე ეს ტილო გამოთქვამს სახელს,

დაველოდები მერე ცივ ზამთარს,

და მაინც ბოლო ნახატი მამხელს .

მოვა ზამთარი, გამოიცვლებით,

ჩაიძირებით მოგონებებში…

ოთახშიჩუმად გარდავიცვლები

ჩემი პალიტრით და ფუნჯით ხელში.

გასვენების დღეს იქნება წვიმა.

წვეთები უკვე წუწუნს იწყებენ,

მიმაბარებენ თბილისის მიწას

და მერე ალბათ… დამივიწყებენ…