ციკლიდან „ეპოქა“

დავბრუნდეთ ხანდახან ალვებთან.

ჩვენს თვალწინ იგივე ველია,

სადაც ჩვენ ოდესმე ვმღეროდით:

დელია, დელია, დელია.

წყალს იქით რომ ერთი სახლია

და მთების მაღალი ყელია,

ის, ასე მგონია, ახლოა -

დელია, დელია, დელია!

ლიხს იქით რომ ერთი ალია,

- ანთია, მზესავით მწველია,

ჩვენ დილას ვეძახით ალიონს,

დელია, დელია, დელია!

1928