Litclub.ge

ლუსის სიყვარულს
ლუსის სიყვარულს ვთხოვ რიგგარეშედ,
ერთჯერად ხვევნას, როგორც ჭიქა წყალს,
მინდა ლუსიში შევითარეშო,
გავაასკეცო ჩემი შიდაწვა.
ჩუმად ღიღინებს და თლის კარტოფილს,
თან მაგიდაზე გადაიხარა,
გამომიშვირა თეთრი ფართობი,
გაიშრიალა ჭრელმა ნიფხავმა.
ბრძანა: მიყიდი, ოღონდ საკაბეს!
_ დიახ, ძვირფასო, ჩემო სიცოცხლევ!
და აკრიახდა, როგორც კაკაბი,
როცა ხმოვნები ამოვიცოხნე,
მაგრამ უეცრად გატყდა გრაფინი,
ამოყირავდა მერე მაგიდა,
შეშინებული ძირს რომ დავფრინდი,
ვთქვი: ამ დედაკაცს რამ გადამკიდა.
და როცა მსურდა შიშის ელდები,
როგორმე გარეთ გამომეყვანა,
ამომჩხაოდა: ნუ შეჩერდები,
თუნდაც დაიქცეს მთელი ქვეყანა.
მიდი, განაგრძე, გემუდარები,
ეს ჯამ-ჭურჭელი მიღირს არაფრად,
ლუსის, მართლაცდა შეუდარებელს,
ვერ დავაგდებდი ბედის ანაბრად.
მე დავბრუნდები, თუ არ ამკაფეს
და მოვალ შენთან, როგორც წამალთან,
მშვიდობით, ლუსი, შენი საკაბე,
აგვისტოს ნათელს უნდა წავართვა.