დაღამდა, ნისლი გადეკრა შარას,

ტყეს დაეფარა ღამის ბლონდები,

მაგრამ გახედავ მთების იარას

და უსათუოდ მოგაგონდები.

რა ღრიანცელში ვიდოდა გემი,

რა საშიშარი იყო ტყე-ველი,

ყველგან, ყოველში მარხია ჩემი

სულის ნაწილი შეუმჩნეველი.

1925