რა მიმზიდველი იყო ზღაპარი -

შორეულ ქალის, შორეულ გედის,

არ ვიქნებოდით ჩვენ თანაბარი

პალადინები ერთი იმედის.

მადლობა უფალს: არა ვარ რუსი,

ჩვენ გვაშორებდა მხოლოდ სართული:

რომ ჩემს ძარღვებში, წვეთი-ბურუსი

სისხლი არ არის არა ქართული.

მაგრამ ერთგვარად ხედავდა თვალი,

დაბინდებული ნისლით და ყინვით

და ერთნაირად ვიყავით მთვრალი

შენ შენი თოვლით, მე ჩემი ღვინით.

1925