ალვის ხეები მშვილდისარს ხრიან,

მთვარე ანათებს ვარსკვლავთა ცხრიანს,

ჰქრის მეტეორი ციერთა უბნის -

ღრუბელიც მიდის, ღრუბელი ბუბნის.

აჰ, ეუბნება - ცრემლების ნამმა,

გთხოვთ მოისმინოთ, ძვირფასო დამა,

ვით სიყვარულის გამქრალი სხივი,

დაუბრუნებელ დროთა მესსივი.

1918