ეს იყო ძველი, ნაცნობი აზრი,

რომ ვერ გაფანტა ღამის ბურუსმა,

დაუნდობელად მკაცრი და ბასრი,

შუბლს შთაჭედილი, როგორც ლურსმანი.

ასე! აღარ აქვს მას ეხლა გული.

სულში იშლება სიცივე მკვეთრი -

მაგრამ ის მიდის დამშვიდებული,

როგორც პოეტი და გეომეტრი.

მან შეამჩნია ყვითელი ძაღლი -

ღრმა, მშვენიერი, დიდი თვალებით.

ადევნებოდა ღამეს... დაღლილი

წვიმით, გრიგალით და გაწვალებით.

1916