აგერ, ღობიდან გიცქერს კამური,

გზები თეთრია, ღამეც თეთრია,

გურიის მთებში მე შემხვედრია

იგი, ლამაზი და საამური.

მდინარით რბოდა სიასამური,

ჰქრებოდა მყისვე, რაც სიმკვეთრეა.

წლები რაღაცას არეს ჰყვედრიან,

ცხრაას რვა - მწარე და უჟამური.

გურიის გზებზე მივდივართ ორნი,

ვიგრძენით მაღლა აფრენა ყორნის,

სადმე სიმშვიდე ვიგრძნო - მწყურია...

რომ არ ვისმენდე გარშემო ჭოტებს,

რომ შესაფერად გვაფენდეს ტოტებს

ამ არემარედ, რაც კამურია.

1912