ათასფერად მოქარგული,

თვისკენ მიწვევს ტურფა ველი;

იქ ნიავი წყნარად დაქრის,

მსუბუქი და უზრუნველი.

იქ, ციურ ცვრით დანამული,

ვარდი მეტყვის ქებათ-ქებას

და ღიმილით მომაფრქვევენ

ყვავილები სურნელებას.

მაგრამ ყველას მირჩევნია,

როს ყვავილი საფლავს ამკობს

და მჩქეფარე ნაკადული

უდარდელად მირაკრაკობს.

1910