სქელი ღრუბელი,

შავი და ბნელი,

სამშობლო მხარეს გადაეფარა,

სხივთა მფენელი

მზისა ნათელი

ჩვენს სანუგეშოდ სჩანდა აღარა.

მაგრამ რა გაჰკრა ელვამ სივრცეზე,

მიკლაკნ-მოკლაკნა თვისი სხივები,

სამარადისოდ მე მომეჩვენა

გარდმოვლენილი ცით ნაპერწკლები.

ელვა მსწრაფლ გაქრა,

ისევ დაფარა

სამშობლო მხარე უკუნმა ბნელმა,

ცას ცრემლები სდის,

ტირის მარადის,

გული წაიღო ისევ ნაღველმა!..

1908