შენ ყელგამოჭრილს ჰგევხარ ჯეირანს,

მეუცნაურა შენი სახელი

და მარტო შენი თვალები მჯერა,

როცა დგებიან მოყაბახენი.

 

როცა მთვარეზე გავალთ ოროლი,

უზანგში ფეხი შედგება ცხელი;

მაშინ ეგ ტანი აზნაურული

წამოვა, როგორც სვეტი ცხოველი.

 

დატრიალდება გარს მირაჟები

და სამუდამოდ ვიქნებით ორნი,

გვაჯირითებენ ჩქარი რაშები,

სანამ მკერდებში ჩადგება ბროლი.

 

ჩვენ გაგვიტალღებს მთვარის მორევი

და შეგვაშინებს მთვარის დიდება,

შენს თავს მომტაცებს მე მოურავი...

.......................................................

 

როცა დაჯდება მზე - დღის ყეენი,

შენ გამოჭრილი გექნება ყელი

და ხორბლისფერი, ძვირფასი ხელი,

გაქცეულ ფაფარს დაეკიდება.

1923