ნეტავ, რა ძარღვი გიტევდა,

რომელი საწიგნობელი?

ქართლის გულს გადაეფინე

ყვავილი დაუჭკნობელი.

 

მზე შენ სიტყვიდან გამოდის,

ხარ უკვდავების იმედი,

უთენებელში, ბნელში რომ

მზიურად გაგვიღიმებდი.

 

ჩემო სამშობლოვ, ჩემო მთა-ველო,

რა იქნებოდი ურუსთაველო?

1954