ბრწყინავს ქართლი - ვარდის ბაღი,

შეფრქვეული მინანქარით,

იაგუნდის წვიმა დასწვიმს,

სურნელების დაჰქრის ქარი.

 

ელავს ბაღი. - ხოხბის ყელი -

შვიდ მაისის წვიმით მთვრალი,

მთებს და ველებს დასთამაშებს

გაზაფხულის მწვანე თვალი...

 

რძე, კოკორში მოწოლილი,

ჰჟონავს ყლორტში ყოველ მხრიდან;

თითქოს ქალი სარკმელიდან...

იყურება ვაშლი ხიდან.

 

ჰგავს ალვის ხე თეთრ ჩოხაში

საქორწილოდ მორთულ სიძეს,

და ატამი - ტურფა ყმაწვილს,

აკვანში რომ გაიღვიძებს.

 

მარგალიტის ტყუპის ცალი,

ტოკავს ბალი ნება-ნება,

ცერის ტოლა თეთრი თუთა

დათაფლული შტოზე დნება.

 

ბრწყინავს ბაღი, ელავს ბაღი,

ფირუზქარით დარხეული:

ყურძნის მსხვილი იაგუნდი,

ვაზი, ვარსკვლავჩახვეული.

 

ოქროს წყალი, ატმის ლალი,

შინდის ლალი, მარწყვის ლალი,

ბროწეულის ყვავილები, -

თითქოს თონის ნაკვერცხალი, -

 

ათენებენ ქართლის დილას

ტოროლების ტაშისკვრაში, -

მარწყვისფერად, შინდისფერად

იღებება გარიჟრაჟი...

 

ვეფხვის ჭრელი პერანგივით

გაიშალა ქართლის ველი, -

გაჟღენთილი წვიმით ყანა,

ფირუზთვალა ცვარით სველი...

 

ბრწყინავს ქართლი - დიდი ბაღი,

ყვავილების ფერად ზღვითა,

მარჯანი და ზურმუხტ-ქარვა

ნათელს სტყორცნის ყველა ხიდან...

1936