„და თუ მართლად საქართველო შეიქმნას“

ამონაწერი 1615 წლის დარჩენილი ანდერძიდან

შაჰ-აბასის შემოსევის დროს.

ნუთუ ყოფილა მართლა ქართველი,

ასე ეფიქროს, ეს დაეწეროს?

ნუთუ ყოფილა სამშობლოსათვის

ასეთი წამი საბედისწერო.

რომ სიცოცხლეც კი სათუო ჰქონდა,

ეჭვის ქვეშ იყო? ― არა მჯეროდა...

შუბლი მიხურდა. გავხსენ სარკმელი ―

ჩემი თბილისის დილა მღეროდა!

”რომ საქართველო მართლა შეიქმნას!”

მე ეს სიტყვები დასავიწყარი

მახსენდებოდა დილის ხმაურში,

ვით შფოთიანი ღამის სიზმარი!

რომ საქართველო მართლა შეიქმნა,

გჯეროდეთ ყველას! ― გული მღეროდა...

სტალინის სურათს შევხედე უცბად,

ლენინთან ერთად რომ მიცქეროდა!