ყველა სიმდიდრე, ყველა საუნჯე,

რასაც ამოჰყრის ზღვა თუ მაღარო,

ვერ მომისყიდის, ვერ დამამუნჯებს,

გინდაც სულ თავზე გადამაყარონ!

მაინც არ გავცვლი სამშობლოს ედემს,

და ერთს კი გეტყვი, მეტი რა გითხრა:

―ჩანგო, მამულის ხმას მხოლოდ ენდე,

ხალხის გულს მიჰყევ, გზას ის გაგიყვანს!

და მწამს მე ღონე ქართულ მიწისა,

როგორც არცერთი ლომის და ვეფხვის;

ეს არის სიტყვა ლეონიძისა,

სამშობლოს მტერს რომ გულდაგულ ებდღვნის.