დაღალულს ვხედავ იმ ამაყ ირემს. 

მიყვარდა, როგორც დიკენსის გმირებს, 

ცეცხლთან ღვინის სმა და გაფიქრება - 

რომ გულში ცეცხლი არ გაგიქრება.

მრავალი ფიქრი მას შემდეგ ახდა, 

ვნების ისრებმა დაცხრილეს გული, 

ისევ მაისი მშვენიერ ბაღთა, 

იყავ ოცნება და სიყვარული.