დაღამდა,ნისლი  გადეკრა შარას,

ტყეს  დეფარა ღამის  ბლონდები,

მაგრამ გხედავ  მთების იარას

და  უსათუოდ მოგაგონდები.

რა  ღრიანცელში ვიდიდა გემი

და  საშიშარი იყო ტყე-ველი,

ყველგან,ყოველში  მარხია ჩემი

სულის ნაწილი  შეუმჩნეველი.