მზეო თიბათვისა, მზეო თიბათვისა,

ლოცვად  მუხლმოყრილი  გრაალს შევედრები.

იგი, ვინც  მიყვარდა დიდი სიყვარულით,

ფრთებით დაიფარე - ამას გევედრები.

ტანჯვა  განსაცდელში თვალნი მიურიდნე.

სული მოუვლინე ისევ შენმიერი,

დილა გაუთენე ისევ ციურიდან,

სული უმანკოთა მიეც შვენიერი.

ხაანმა უნდობარმა , გზა რომ შეეღება,

უხვად მოიტანა სისხლი და ცხედრები,

მძაფრი ქარტეხილი მას ნუ შეეხება,

მზეო თიბათვისა, ამას გევედრები.