ო, შენს გარეშე  ვერავის გახდის

ბედი  უკვდავად ცეცხლის მინაში,

თავს  მოწიწებით ვხრი შენი ტახტის

დაუჭკნობელი დაფნის წინაშე.

დიდება იგი ძლიერი არი,

ამაოება-დროის  მგმობელი,

მარდის იგი  ხმოვანებს ქნარი,

მარდის  ცეცხლის საგალობელი.