ნაცნობებს ვკარგავ,

ვკარგავ მეგობრებს, -

ფრთებს,

      ლიანდაგებს,

              დარდებს.

ბედს – უკანასკნელ

      იმედს

             ბალღივით

წყალში კენჭივით ვაგდებ.

განძარცული ვარ

       და ვარ ყარიბი,

გულო, თქვი რაღაც,

       გისმენ...

ვაი რომ უკვე 

       მეტრიც გამირბის

და შენ ერთს გებრძვი

        ისევ.