ხმას არ იღებს. გულში ფიქრობს,

ერია თუ ბერია, -

“მაშინ რაღაც მაინც იყო,

ახლა არაფერია!”

ბევრი უხმოდ წრუპავს “სიტროს” -

“დროს მარილი აკლია”,

“მაშინ ყრუმუნჯობა იყო,

ახლა ლაპარაკია!”

ზოგი ძველ დროს ვერ ელევა,

როგორც კუთვნილ კერიას, -

“ცუდიც ბევრი იყო, მაგრამ

კარგიც ბევრი ერია!”

თავს იზღვევენ ზოგ-ზოგები

და ძველ “მარშებს” მღერიან, -

“მაშინ ყველაფერი იყო,

ახლაც ყველაფერია!”

იმას ვამბობ, რასაც ვფიქრობ,

ცოტაა თუ ბევრია, -

“მაშინ არაფერი იყო,

ახლაც არაფერია!”