გრიგალმა გადიგრიალა,

აფრებს თამამად შლიან

და გზას ოცნება კი არა

უკვე მიზანი ჰქვია!

შეხორცებულა იარა,

შუქი იცხონის წყვდიადს

და ზეცას ზეცა კი არა

უკვე სიმაღლე ჰქვია!

ცხვარი აუყვა იალაღს,

ხნულში თესლი და მზეა

და მიწას მიწა კი აეა

დედა-სამშობლო ჰქვია!