მომენატრა მიწა მეტი,

მზე მეტი და

ცა მეტი,

მეტი ეშხი,

მეტი ცეცხლი,

მეტი ტემპერამენტი.

ავწრიალდი,

ავხმიანდი,

ავდექი და წავედი

და ვიხილე მიწა მეტი,

მზე მეტი და 

ცა მეტი.

იღვიძებდა დედამიწა -

შემოსილი მწვანეთი,

იღვიძებდა მიწა მეტი,

მზე მეტი და

ცა მეტი.

ეწყო მაღალ ამწეებთან

აგური და ცემენტი,

ხმაურობდა მიწა მეტი,

მზე მეტი და

ცა მეტი.

გადავთვალე სართულები -

სიყვარულით ნაგები:

არც თორმეტზე მეტი იყო,

არც თორმეტზე ნაკლები.

სასახლეებს აშენებდნენ

ძველი ამხანაგები:

არც თორმეტზე მეტნი იყვნენ,

არც თორმეტზე ნაკლები.

შრიალებდნენ ეზოებში

ჭადრები და კაკლები:

თორმეტ ხეზე მეტი იყო,

თორმეტ ხეზე ნაკლები.

მზემ ჩრდილები დაურიგა ხეებს,

ღამენათევარს:

ოცდაექვსის ნახევარი -

ოცდაექვსის ნახევარს,

ცას ავხედე:

იცინოდა ზეცა, უწალკოტესი,

არსად ჩანდა ქარაშოტი -

ურჩი და უმეცარი,

ისვენებდა

ტელეგრაფის მავთულების ნოტებზე

ორჯერ ხუთი მერცხალი და 

კიდევ სამი მერცხალი.

1974