მე ყველაფერი ჩემი მაქვს,

სამადლო არა მქონდა რა,

კახეთში სახნავ-სათესი,

სამეგრელოში ოდა მაქვს.

ხევსურეთს-საიალაღო,

მამის პატარა კარავი,

შირაქში-პურის ბეღლები,

ყვარელში-ღვინის მარანი.

მე სამთაბარო ჩემი მაქვს,

მე მუდამ ჩემი მზე მელის,

ვარ მისი ერთი მლოცველი,

ერთი თაყვანისმცემელი!

ჩემს ეზო-კარში ვფუსფუსებ

ვუვლი საკუთარ კერიას,

ჩემსავ ძმას განუკურნია

თუკი რაიმე მტკენია.

სიტყვა და წიგნი ჩემი მაქვს

ჩემი მაქვს წეს-წყობილება,

სიყვარულს ვუზღავ ორ-წილად

ვინც გულით მეძმობილება.

ჩემი ჭირი და ლხინი მაქვს,

სხვას არას დავესესხები,

ვიდრე სვანეთი სვანეთობს,

ვიდე მესხეთობს მესხეთი!

ვიდრე აჭარის მთა-ბარში

ცხელი ქართული გული ძგერს..

მ ე მყავს ცოტენ და პაატა

მყავს ცხრა ძმა ხერხეულიძე!

არვის არაფერს შევნატრი

არვის არაფერს ვაწონებ,

მოკეთე მინდა ჩემი მხრის

ჩემი მხრის მინდა საცოლე!

ალერსი მინდა ყოველთვის

მე მშობლიური მთა-ბარის,

იმის ტკივილებს ვეწამლო

ვიყო იმისი საფარი!

ჩემი სიცოცხლით,სიკვდილით,

ჩემი სიმღერით მცირედით,

იმის მადლიან ლაღიან

მიწასაც შევეწირები!