ეჰა, შენ სულო, სრულთაგან სრულო,

ხარ სულთა სული და კიდევ რაღაც;

ჰე, სასწაულთა დღესასწაულო,

ხარ სასწაული და კიდევ რაღაც.

ჰე, მწდეთა მწდე და ხარ მზეთა მზე შენ,

მარადის ზეობ ზეთაგან ზე შენ,

უსაზღვროეთში ხარ ზნეთა ზნე შენ,

ხარ ზნესაზღვრული და კიდევ რაღაც.

ეჰა, შენ მართალ გზათა მპყრობელს და

ხილულ სანახთა წარმომშობელს და

საწყისსა შინა თავად მყოფელს და

თვით ხარ სასრული და კიდევ რაღაც.

ეჰა, შენ უფლის სახევ და ხატო,

ცის შარავანდო და ანდამატო,

ყოვლთა შესაქმნელს შენ შეიქმ მარტო,

ხარ ყოვლადსრული და კიდევ რაღაც;

თავადვე ზრახავ ფარულ ზრახვას და

ფარული არსის ძალგიძს ნახვა და

ზრახულის სახეს შენში სახავ და

თვით ხარ ზრახული და კიდევ რაღაც.

შენ აქამანდებ ტრფობის თრიაქებს,

ლეილ-მაჯნუნს რომ აფორიაქებს,

ასეთ განგებას თუ ზოგი აქებს,

ზოგია კრული და კიდევ რაღაც.

ჰე, შენ მფარველობ იღბლით დიადს და

მასაც, ვინც ებრძვის თმენის წყვდიადს და

ღრუბელთა მიღმა გცნობენ ზვიადს და

ხარ ჯერართქმული და კიდევ რაღაც.

ჰე, მოციქულთა სიამაყევ და

ეჰა, ვინც ბრძენთა სულებს არყევ და

შენეულს ცხადი ზრუნვით აჰყევ და

კვლავ ხარ ფარული და კიდევ რაღაც.

ჰე, შეწყალების დასაბამო და

წყალობის ზღვათა ნაპირს ჰბანო და

ხან უსახლო ხარ სახლის ბანო და

ხან სახლში რგული და კიდევ რაღაც.

ჰე, შენი სახის მჭვრეტელი თვალი

თუ არის მხოლოდ მშვენებით მთვრალი,

დაკარგოს იმან ცოდვებში კვალი,

დაკარგოს რჯული და კიდევ რაღაც;

შენში ვეძიე უძიროს ძირი

და მოვიძიე ფუძეთა მძივი,

მაგრამ სევდისგან დავკარგე ძილი,

დავკარგე რული და კიდევ რაღაც.

ნეტავ შენს ბაგეს ველტვი რისთვის აწ?

არღარა შემრჩა მე იმისთვის აწ,

მე უსხეულო სიკვდილისთვისაც

ვარ განწირული და კიდევ რაღაც.