`წვიმა წვიმს და ნამი არა~,
დამწვარ გულზე გადიაროს,
ღრუბელივით ჩამიარა,
სულ მიკლავს და ვდარდიანობ.
ვდარდიანობ,
ვდარდიანობ.

დარდმა დარდი შეიკედლა,
ფიქრი გამიბარდიანა,
სხვა გზა
ჩემთვის არსად არის,
შენთან მოვალ დარდიანა.
დარდიანა,
დარდიანა.

ცრემლი შუბლზე დამაპკურე,
რომ სიკვდილი ვაღიარო,
დამფალ ოთხ გზის გასაყარზე,
გულზე წყვილმა გადიაროს.
გადიაროს,
გადიაროს.
ვხედავ გორებს,
ყვავილნარებს,
ზამთრის ქარით მომიკოდილს,
შენ ნისლებზე მსუბუქი ხარ
შენ ღრუბლებში მიმოქროდი.
მიმოქროდი,
მიმოქროდი.

ვხედავ წვიმით გადათქორილ
სავარდეს და სავენახეს,
ნეტა ერთხელ, როგორც მიჯნურს,
მხოლოდ გულით დაგენახე!
დაგენახე,
დაგენახე!

`წვიმა წვიმს და ნამი არა~,
დამწვარ გულზე გადიაროს,
ღრუბელივით ჩამიარე,
სულ მიკლავ და ვდარდიანობ.
ვდარდიანობ,
ვდარდიანობ.