ზურაბ ხაბაძეს
რას ველოდებით,
რას მოგვიტანს ყურება სულ წინ...
მშიერი მტაცებელია,
მაძღარი _ ძუნწი.
მე კალამს ვლოკავ,
შენ გაგჩრია კბილებში ფუნჯი,
მაინც ვამაყობთ ჩვენი მოდგმით,
ჩვენი საუნჯით.
რაკი სამშობლო დედინაცვლობს,
გახდა ყრუ-მუნჯი,
უნდა ვიხაროთ ყვავილებით,
ზეცის სილურჯით...
ვწეროთ და ვხატოთ
მომავლისთვის, წინაპარისთვის,
ხვალ რომ გაჩნდება იმ ბიჭისთვის
და იმ ქალისთვის...
ვწეროთ და ვხატოთ, მეგობარო,
მხოლოდ ხვალისთვის.
რას ველოდებით,
რას მოგვიტანს ყურება სულ წინ...
მშიერი მტაცებელია,
მაძღარი _ ძუნწი.
მე კალამს ვლოკავ,
შენ გაგჩრია კბილებში ფუნჯი,
მაინც ვამაყობთ ჩვენი მოდგმით,
ჩვენი საუნჯით.
რაკი სამშობლო დედინაცვლობს,
გახდა ყრუ-მუნჯი,
უნდა ვიხაროთ ყვავილებით,
ზეცის სილურჯით...
ვწეროთ და ვხატოთ
მომავლისთვის, წინაპარისთვის,
ხვალ რომ გაჩნდება იმ ბიჭისთვის
და იმ ქალისთვის...
ვწეროთ და ვხატოთ, მეგობარო,
მხოლოდ ხვალისთვის.