Litclub.ge

მინიმები
=== 
გეფიცები, ჩვენს შვილს როცა აძინებ, 
დედამიწა ბრუნვას წყვეტს და ირწევა. 

=== 
მათ რომ იცოდნენ 
ჩვენი სიყვარულის ისტორია, 
მთელი სამყარო ჩვენს გარშემო ილიტანიებდა. 

ეპილოგი ბრმის დღიურიდან: 
ვკვდები, 
ხვალ ჩემთვის პირველად ამოვა მზე... 

==== 
შენს თვალებს რაც უფრო ხშირად ვუყურებ, 
უფრო და უფრო ვრწმუნდები იმაში, 
რომ ვიღაცამ ცა ვადაგასული საღებავით შეღება... 


===
ყოველი შეხვედრის ბოლოს შენ მემშვიდობებოდი,
მემშვიდობებოდი სიტყვებით:
"მიყვარხარ, დროებით",
მე კიდევ მხოლოდ დღეს მივხვდი,
რომ შენ მართლაც დროებით გიყვარდი...

===
ყველაზე იღბლიანი უიღბლო გამოვდექი,
შენ რომ გაგიცანი და
შენ რომ მეძავი ხარ. 


წამოდი ბეატრის, 
ავიდეთ იმ ცათამბჯენის სახურავზე, 
სადაც თებერვლის სუსხიან ღამეს, 
მე მოგატყუე, 
და დაგარწმუნე იმაში, 
რომ ბედნიერება სულაც არ ჰგავდა დღენახევრიან პეპელას... 


მათხოვრის ფეხი- 
ყველა ზომის ფეხსაცმელს ირგებს. 

მზის ამოსვლა- 
შენი გაღვიძების რეზონანსი. 

=== 
ჩვენ ორნი - 
უნაშთოდ ვიყოფთ ერთ საწოლს.