სიცოცხლის ხმაზე შრიალებს მუდამ

ხე _ ტრონათელი, რტოდათაფლული...

თვალს და ხელს შუა მწიფდება თუთა,

თვალს და ხელს შუა გადის ზაფხული.

და ყანა ამბობს _ ჩურჩულით _დროა!

დამწყდა ფეხები... დამწყდა ფეხები...

ქარს შემოდგომის სურნელი მოაქვს

და გასცქერიან შარას ბეღლები.

 

1952