პროტესტის უთქმელი აქცია. 

თვალები, 

რომლებიც ეძებენ სამალავს. 

ღამეს სიახლოვე სამხილად აცვია, 

დუმილი იწვება სირცხვილით ბაქანთან. 

თითები- 

განთიადს სხეულზე მივაწვი. 

გზა- 

მხოლოდ ერთია გაღებულ სარკმელთან. 

შემოდი... 

დამთავრდა დრამების მირაჟი, 

წარსული დავტოვე გაქცეულ კადრებად. 

გზები- 

შეუკრავი ათვლის პარაბოლა 

პროფილი- 

ფერმკრთალი ღიმილის გრაცია. 

ნახე, ჰორიზონტზე მზე რომ გადაგორდა 

წვიმამ დაუწესა ცრემლების სანქცია. 

მზერას- 

საწნახელში ბადაგად გიწურავ. 

წლები დავბერტყე და ახლა შიშველი 

ნონსენსით ავსებულ ცხოვრების მიწურთან 

ამბორად ვიშლები... 

ამბორი გიშველის?! 

სად არის ჩემიდან შენამდე ლოგიკა 

თვალებიც, 

რატომღა ეძებენ სამალავს. 

სუნთქვა- 

ნაპრალიდან სულში შემოვიდა 

და ნათითურები ლექსებად დამაჩნდა.