ნანას

ჩემი სიცოცხლე იყო მოვარდნა
და შენ იყავ ჩემი დამტევი;
ამ თვალტა, მარად სითბოს მთოვართა,
შენ დაულიე ყველა ნათელი!..

მე შენზე ფიქრმა მიმცა ჭარარას,
მე შენზე ფიქრმა გამანახევრა;
ჩემი სიცოცხლე იყო დაფარვა
და შენ იყავი ჩემი გამხელა!..