მწერდი: გამილღ გული
და მარტოობის საღამო
ტელევიზორთან ჯდომამ -
„ფორსაიტების საგამო“.

მე მოწყენილი, დედა,
შენი მოწყენის გამო ვარ.
მე შენი ხათრით, დედა,
ტელევიზორშიც გამოვალ,

და მოგაგონებ წარსულს,
როგორც ვიდეოჩანაწერს.
- ნახე? - ღიმილით გეტყვის,
ვინც გნახავს დღეს ჭალაზე.

მაგრამ... მე შორს ვარ მაინც...
ვახურავ შვილებს გადახდილს,
და ისე ვიღებ საბანს,
როგორც დედის ვალს გადახდილს...