სადღაც ცარიელ წუთისოფელში
ქარი ძაღლივით შეიყმუილებს.
მე კი ტყის ფოთლებს, როგორც ფრინველი,
ვინ იცის, საით გავიტყუილებ.
მდელო შეამკობს ჩემს ნიშს იებით,
თ ყვავილებმაც გულით ინებეს.
ვიღაც ჩაივლის მოშვებულ მხრებით,
მოვა, მიპოვნის და დაისვენებს.