რაგინდ ეცადო, ჩემგან თავს ვერ გაინაპირებ,

ვერ შეგელევი, ალბათ, სულის ამოხდომამდე,

რადგან სიცოცხლეს უტრფიალოდ მე არ ვაპირებ,

საფრთხე არ ელის იმ სიყვარულს შენ რომ მომანდე.

დიდი მზაკვრობის გამოჩენა არა გვჭირდება,

რამეთუ შენგან მცირე წყენაც მომკლავს მაშინვე,

მკვდარი სული კი, ვიცი, ვეღარ დადუხჭირდება

და უკვე შენი თავნებობაც ვერ შემაშინებს.

რადგან შენს ღალატს მე უჟამო სიკვდილს ვადარებ,

შენი ღალატით ვეღარ ვიგრძნობ ნაღველს სრულებით,

ბედად მივიჩნევ, თუ სიცოცხლე ტრფობით ვატარე

და თუ იმავე სიყვარულით აღვესრულები.

ვნუგეშობ, თითქოს ასეთ ყისმათს ღაღადი შველის,

მაგრამ, ვაითუ, ვერც შევიტყო ღალატი შენი.